เรื่องเล่าจากการลงพื้นที่ที่ จว.นราธิวาส สิงหาคม 2555

อยากทวิตเรื่องนราธิวาส ตามที่รู้จักเพื่อน NGO และชาวมุสลิมในพื้นที่ แต่ยังคิดว่า ควรพูดอย่างไร และแค่ไหน

สงสารคนนราธิวาส

สิ่งหนึ่งที่เพื่อน NGO บอก ก็คือ ผู้ไม่หวังดี ใช้วิธีทำให้ชาวบ้านในพื้นที่กลัว (ฆ่าตัดคอแล้วเผาร่าง) ทำให้ไม่กล้าพูด ไม่กล้าให้ความร่วมมือ

การใช้ความกลัวปิดปากคน เป็นกลวิธีที่มักได้ผล

คนมุสลิมในพื้นที่นราธิวาส ให้ความเห็นทั้งเกรงกลัวความปลอดภัยว่า ความรุนแรงที่เกิดไม่ได้เกี่ยวกับการเรียกร้องเพื่อเสรีภาพ หรือแยกดินแดน

เหตุการณ์ในนราธิวาสนั้น แตกต่างจาก ปัตตานี และ ยะลา ขอให้อย่านำไปเปรียบเทียบกัน และไม่มีปัญหาด้านศาสนาด้วย – คนมุสลิมที่นั่นบอก

‘คนนราธิวาส’ รู้ว่า นราธิวาสเป็นเมืองที่ยากจน รายได้หลักของเมือง มาจากการมีฐานทหารไปอยู่ที่นั่น ที่นั่นไม่ใช่เมืองท่องเที่ยว ไม่มีใครกล้าไป

‘คนนราธิวาส’ มีหมู่บ้านชาวเล แต่รายได้ก็น้อย มีคนหนุ่มสาวที่รอให้มีงานทำ มีรายได้ มีอนาคตสร้างตนเองได้ คนนราธิวาสรักสงบกว่าที่ใครๆ คิด

‘คนนราธิวาส’ บอกว่าเขาไม่มีหรอกนะ พวกผู้ก่อการร้าย แม้รัฐอยากจะช่วยกำจัดผู้ก่อการร้าย แต่เขาไม่มี เขามีแต่ผู้ร้ายจากความยากจน

มีความแตกต่าง การความรุนแรงที่นราธิวาส ในกรณีอุ้มฆ่า ถ้าเป็นผู้ร้ายทำ เขาต้องการให้โลกรู้ เขาจะทำอย่างเหี้ยมโหด ประจาน

ต่างกับการอุ้มเงียบ ถ้าหากเป็นการกระทำจากภาครัฐ

สำหรับ ‘คนนราธิวาส’ ที่ได้คุยมา เขาไม่ได้อยากให้ถอนทหารจากเมือง เพราะหากทหารไป รายได้ของเมืองหายหมดแน่ เขาจะค้าขายลำบากเข้าไปอีก

คน ‘คนนราธิวาส’ ที่เป็นมุสลิมที่นั่น เป็นมุสลิมที่เคร่งศาสนาก็จริง แต่ไม่ใช่มุสลิมคลั่งแบบตาลีบัน เขาจึงว่า คนทำความรุนแรงไม่ใช่คนในพื้นที่

ตามที่เคยเล่าเรื่อง tablet ของรัฐบาล เพื่อน NGO เอาไปให้เด็กที่นั่น ได้สัมผัส เด็กจากหลายพื้นที่ หลายกลุ่ม

เพื่อนเคยทำงาน UNICEF 5 ปี เขาจึงผูกพันกับเด็กมากหน่อย เขาบอกว่า เด็ก ‘คนนราธิวาส’ ตื่นเต้นกับ tablet ของรัฐบาลมากๆ

เด็ก ‘คนนราธิวาส’ ที่ไม่ได้มาจากครอบครัวที่มีฐานะ แทบไม่มีโอกาสได้ใช้ gadget แปลกๆ เลย แม้แต่ smartphone ก็แพงเกินไป

เพื่อนบอกว่า แม้หลักสูตรใน tablet อาจไม่เหมาะกับคนในพื้นที่ แต่เด็กเล็กที่ชินกับความรุนแรง ระเบิด ฆ่า ยิง รายวัน tablet จึงเป็นของประหลาด

เขาเล่าว่า เขาเห็นสายตาของเด็กทุกกลุ่มแย่งกันเล่น tablet เขาบอกว่า เขารู้สึกเสียดายที่เอา tablet ไปให้เด็กลองเล่นได้แค่ชิ้นเดียว

เขายืนยันว่า นโยบายรัฐเรื่องการแจก tablet ให้เด็กนี้ เป็นเรื่องที่มีคุณค่ามาก แม้โครงการมีปัญหา มีกล่าวหาเรื่องคอรัปชั่น

แต่สำหรับเด็กๆ ที่ยากจนในต่างจังหวัด หรือพื้นที่ด้อยโอกาส tablet มีค่าต่อเด็กเหล่านั้น มากกว่าเรื่องการเมืองที่คนใน กทม คลั่งไคล้กัน

เขาว่า โครงการใดๆ ของรัฐบาลทุกรัฐบาล ก็มีปัญหาคอรัปชั่นทั้งสิ้น แต่มันเป็นปัญหาของการบริหารจัดการ แต่เมื่อ tablet ถึงมือเด็กมันเป็นอีกเรื่อง

เขายืนยันว่า ใครที่ไม่เห็นด้วยกับการโกงกิน ก็ไม่ควรทำให้โครงการนี้ล้ม เพราะนี่คือการสร้างอนาคตของชาติผ่านเด็กตัวน้อย

อีกหลายเรื่องที่ได้ยินมา เรื่องเล่าจาก ‘คนนราธิวาส’ หลายๆ เรื่องเขียนไม่ออก ไม่อยากให้เดือนร้อนคนที่เล่า แต่เขาอยากได้ความสงบนะ

เสริมอีกนิด เรื่องวันชาติมาเลย์ และ ธงชาติมาเลย์ ที่เป็นข่าวสองสามวันนี้

ที่มาเลเซีย ชาวมาเลย์ (คือคนเชื้อชาติมาเลย์) จะมีสิทธิพิเศษจากรัฐบาล ที่เรียกว่า “ภูมิบุตรา”

คนจีนมาเลย์ คนมาเลย์อินเดีย จะไม่ได้รับสิทธิของ “ภูมิบุตรา” แต่คนที่มีเชื้อชาติ “สยาม” ในมาเลเซีย กลับได้รับสิทธิของ “ภูมิบุตรา” นี้ด้วย

สยาม ถือเป็นชนกลุ่มน้อย อาศัยอยู่ทางตอนเหนือของมาเลเซีย ในรัฐชายแดนไทย-มาเลย์ นี่ล่ะ

ถ้ายังจำกันได้ ไทยเคยต้องยกดินแดนบางส่วนให้มาเลเซีย เมื่อตอนที่อังกฤษเรืองอำนาจ คนที่อยู่ที่นั่น ที่เป็นคนไทย เขาเรียกตัวเองว่าเป็นคนสยาม

คนสยาม ยังพูดไทยได้ แต่เป็นภาษาไทยแบบภาคกลาง ไม่ใช่ภาษาไทยกรุงเทพ เราเคยได้เจอเหมือนกัน เขาเรียกเงินว่า เบี้ย

เพื่อน NGO เดิมคนนี้ เชื่อจากที่ได้ถาม ‘คนมุสลิมนราธิวาส’ ในพื้นที่ คนที่นั่นไม่ได้อยากเป็นส่วนหนึ่งของมาเลเซีย ต่างกับจังหวัดที่อยากแยกตัว

ในกรณีเรื่อง คนสยาม และ ภูมิบุตรา คนมุสลิมบางส่วนใน 3 จังหวัดเชื่อว่า ถ้าได้ไปผนวกกับมาเลเซีย เขาจะได้สิทธิของการเป็น คนสยาม เพื่อ ภูมิบุตรา

แต่อย่างที่บอก ‘คนนราธิวาส’ เขาไม่ได้คิดแบบนั้น ความรุนแรงในนราธิวาส จึงเป็นคนรุนแรงที่ทำให้คนหวาดกลัว ไม่กล้าอยู่อาศัย ไม่คุยกับคนแปลกหน้า

นราธิวาส ปัตตานี ยะลา จะลงเอยยังไงไม่รู้ แต่เพื่อนบอกอย่างหนึ่ง ก่อนหน้า รบ.ยิ่งลักษณ์ ความรุนแรงมันก็มีมาเก่าก่อนแล้ว

ความรุนแรงมันมีแม้กระทั่งก่อนยุค พลเอกเปรมเป็นนายกฯ ด้วยซ้ำ ถ้าเรื่องมันจบง่ายๆ มันควรสงบไปนานแสนนานแล้ว