บทคัดย่องานวิจัย ปัจจัยแรกหรือมูลเหตุจูงใจให้ตัดสินใจข่มขืน
โดยนางสาวอลิสา แสงขำ นักศึกษาปริญญาโทคณะนิติศาลตร์ (อาชญวิทยา
ซึ่งเป็นการเก็บข้อมูลจากนักโทษข้อหาข่มขืนจากคุกบางขวางและลาดยาว จำนวน 100 คน
– 90% เลือกผู้หญิงผมยาว คือหางเปีย หางม้า ปล่อยตามธรรมชาติ เพราะกระชากจากข้างหลังได้ง่าย
– 87.5% เลือกผู้หญิงที่สวมเสื้อผ้าถอดง่าย (แต่หากพบผู้หญิงถูกใจแต่สวมเสื้อผ้าที่ต้องใช้เวลาถอดนาน เขาจะกลับมาดักรอเป็นครั้งที่สองพร้อมกรรไกรหรือคัตเตอร์)
– 84% เลือกผู้หญิงที่เดินไปด้วยคุยโทรศัพท์ไปด้วย (มือถือสามารถนำไปขายต่อได้) หรืออ่านการ์ตูนหรือหนังสืออื่นขณะเดินเพราะไม่ได้ระวังตัว
– 95.90% เลือกผู้หญิงที่เดินทางไปไหนมาไหนเวลากลางคืน เพราะผู้ชายส่วนใหญ่มีประสบการณ์ทางเพศครั้งแรกตอนกลางคืนโดยไม่คำนึงว่าต้องเป็นผู้หญิงสวยหรือหุ่นดี
ขอให้มีเพียงอย่างใดอย่างหนึ่งก็พอ(มีนักโทษบางขวางคนหนึ่งให้ข้อมูลว่า หากเวลานั้นเป็นเวลาที่เขาต้องการปลดปล่อยแล้วเขาไม่เลือกว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย วัว ควาย)
– 99% เลือกผู้หญิงที่เดินทางคนเดียว (มีนักโทษบางขวางคนหนึ่งทำทีเป็นวินมอเตอร์ไซค์ รับผู้หญิงคนที่ถูกใจจากกลุ่มเพื่อนของเธอที่เดินด้วยกันไปข่มขืน)
– 80% สามารถข่มขืนได้ในการกระทำครั้งแรก โดยใช้อุปกรณ์ที่อยู่ในผู้หญิงนั่นเองเป็นอุปกรณ์ช่วยประกอบการกระทำผิด เช่น เข็มขัด ลูกกุญแจ กระจกส่องหน้า(ต้องทุบให้แตกเป็นแหลมคมก่อน)
– 70%เลิกล้มความตั้งใจ หากผู้หญิงคนนั้นจ้องหน้าเขาแล้วเริ่มต้นสนทนาสั้นๆ กับเขาก่อนขณะที่เขาเข้าประชิดตัว เช่น โทษค่ะ กี่โมงแล้ว
หากใครมีเพื่อนผู้หญิงโปรดแจ้งข้อมูลนี้ เผื่อจะเป็นประโยชน์ไม่มากก็น้อย
ขอบคุณค่ะ ขอเก็บไปบอกต่อนะคะ ^^